Achtergrond
Ik geef supervisie en leertherapie aan psychotherapeuten en klinisch psychologen in opleiding. Ik laat me daarbij voeden door mijn eigen opleiding en mijn praktijkervaringen; de persoonsgerichte psychotherapie is daarbij mijn anker.
Tegenwoordig wordt in de geestelijke gezondheidszorg vaak de voorkeur gegeven aan kortdurende, zgn. ‘evidence based’ behandelwijzen. Dat zijn die behandelwijzen, waarbij de uitvoering is gebaseerd op de best beschikbare informatie over doelmatigheid en doeltreffendheid. Iedere psychische stoornis kent daarin zijn eigen specifieke protocol, richtlijnen en zorgprogramma’s.
De persoonsgerichte psychotherapie neemt hier afstand van (althans voor een deel) en wil de uniciteit van ieder mens tot zijn recht laten komen in plaats van zijn stoornis en de bijbehorende protocollen. Een ‘goede’ therapeutische relatie tussen cliënt en psychotherapeut levert de evidentie voor een succesvol proces. Zo’n ‘goede’ therapeutische relatie werkt faciliterend op het ‘unfolding process’ van de cliënt. Die ervaart een veilig contact, waarin hij kan worden wie hij werkelijk is. De Amerikaanse grondlegger van de persoonsgerichte psychotherapie, Carl Ransom Rogers (1902-1987) heeft jarenlang wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de effectiviteit van de therapeutische relatie. Als eerste van zijn generatie nam hij audio- en videomateriaal op van zichzelf in gesprek met zijn cliënten. Dit heeft ons veel informatie verschaft over zijn verbale en non-verbale interventies. Ook in zijn boeken noemt hij empathie, acceptatie, echtheid en confrontatie de bouwstenen van een ‘goede’ therapeutische relatie.
Ook in de persoonsgerichte benadering geldt overigens het uitgangspunt: ‘kortdurend therapeutisch contact als het kan, langer wanneer dat noodzakelijk is’.
Supervisie en leertherapie over de therapeutische relatie
Persoonsgerichte psychotherapie kent vier dimensies waarop gewerkt wordt: procesmatig, interactioneel op mèta-niveau, experiëntieel (focussing) en existentieel. Procesmatig werken is niet eenvoudig en vraagt veel van therapeut en cliënt. Uiteraard neem je de klacht van de cliënt serieus, maar je bent ook samen op zoek naar het onderliggende probleem: het kernconflict. In de therapeutische relatie kan wat eerder is misgegaan in het contact met belangrijke anderen verwerkt worden door inzicht, catharsis en uiteindelijk nieuw gedrag. Met en bij de therapeut is een correctieve emotionele ervaring mogelijk.
In deze supervisie gaat het uiteraard om de therapeutische relatie en het interpersoonlijk proces. Centraal staan procesvragen als: verbindt de cliënt zich met de therapie; neemt hij actief zijn verantwoordelijkheid; ontstaat er wezenlijk contact tussen supervisant en cliënt; wat zijn de afweermechanismen en (tegen-)overdrachten van beiden; durft de supervisant empathisch, congruent, accepterend en confronterend te zijn. Daarnaast krijgen meer inhoudelijke vragen aandacht: wat is de focus van behandeling; wat zijn de kernthema’s?
Opzet supervisie en leertherapie
> bepalen van toetsbare leerdoelen die tussentijds en bij afsluiting geëvalueerd worden
> uitnodiging om video’s op te nemen van cliënten; om zgn. genderbias te voorkomen vraag ik om een mannelijke en een vrouwelijke cliënt in te brengen
> uitnodiging om procesnotities van casussen te schrijven
> uitnodiging om reflectieverslagen van iedere supervisiesessie te schrijven
> supervisiesessies duren 90 minuten, zodat er voldoende tijd is voor het bekijken en analyseren van beeldmateriaal
Kosten
De kosten bedragen € 200,- voor 90 minuten supervisie / leertherapie.
Bij niet tijdig geannuleerde afspraken (d.w.z. korter dan 24 uren tevoren) wordt een ‘no-show-tarief’ in rekening gebracht. Dit bedraagt de helft van het tarief, dat zou gelden wanneer de afspraak wel door zou zijn gegaan.